आजका प्रश्न र म

 के?

कसरी??

कहिले ???

प्रश्न थियो 

उत्तर थिएन 

ईच्छा थियो 

आशाको कुनै वृक्ष थिएन ।

सपना थियो 

कल्पनामा रमाउँथे 

जागर त थियो 

आशंकामा हराउथे

साथी धेरै थिए 

साथ दिन हिचकिचाउथे।।

अहिले

मसँग 

हिजोको बोझ छ

आज त्यो बोझले मलाई एउटा खोंचमा पुर्याएको छ

भोलिको भारी छ

त्यो भारले के गर्ने नगर्ने सोचमा पुर्याएको छ

प्रश्न  त छन् 

त्यो प्रश्नले नभेटिने उत्तर खोज्न पुर्याएको छ ।।।

हिजो र आजको बीचमा म

बोझ र भारीको बीचमा छु 

समयको बीचबीचमा 

साथीहरु आउँछन् 

भेट्छन् 

र जान्छन् 

के ?

कसरी??

कहिले ???

प्रश्न मात्र गर्छन् 

उत्तर नलिएर आउँछन् 

Think positive भन्छन

कसैले positivity ल्याउँदैनन 

Take care त भन्छन 

क्षणभरमै यस्तै यसै छोडेर जान्छन् ।।।।

म अहिले अझै 

हारेको जस्तै देखिन्छु 

हार खाएको छैन

प्रश्नले घेरिएको छु 

उत्तर खोज्न छोडेको छैन 

बाटो अफ्ट्यारो देखिन्छ 

हिँड्न छोडेको छैन 

समस्या धेरै देखिन्छन् 

समाधान खोज्न छोडेको छैन ।

म हिड्छु

पुग्छु 

कतै 

किनकि हिड्नु भनेको कहीँ न कहीँ पुग्नु हो 

म भेट्छु उपाय 

 किनकि प्रश्न हुनु भनेको उत्तर खोज्नु हो 

पुगेको ठाँउ पुग्नु पर्ने ठाउँ भन्दा फरक हुन सक्छ 

प्रश्नको उत्तर खोजे भन्दा फरक हुन सक्छ 

तर मलाई फरक पर्दैन 

म खुशी हुन्छु नै 

किनकि मलाई थाहा छ 

आशा र यथार्थमा जीवन फरक हुन्छ 

सपना र विपनाको जिन्दगी फरक फरक हुन्छ ।